Het Gelukkig Nieuw Jaar ‘spel’!

Nog maar een maand geleden klonk ‘Gelukkig NieuwJaar’ nog als een soort mantra door de telefoon, in de supermarkt, via email.

Vermoeid na de feestdagen met geglibber en zaken van leven en dood sta ik op de deur van onze auto geleund te wachten tot de nieuwe lading boodschappen achterin de auto zijn verdwenen met behulp van de bezige handen van mijn lief. Het is de eerste schooldag na de vakantie. Een sliert kindertjes steekt de weg over vanuit het plaatselijke ‘dorpshuis’ en passeert het parkeerterrein. Ze zingen in allerlei vrolijke tinkelende stemmetjes’ Gelukkig Nieuw jaar, Best Nieuw Jaar, Braaf Nieuw Jaar, Gelukkig Nieuw Jaar. Wat sonore antwoorden volgen van de volwassenen aan de andere kant van het hek. Zo ook ik. Maar ik vraag ze ook: “Wat gaan jullie doen?” Verbaasde oogjes van een jochie kijken me aan! Alsof ik dat niet weet! “Het grote dinosaurissen spel spelen” is het zangerige antwoord te midden van het gelukkig nieuw jaar getinkel. Even loopt hij door, keert zich plots om en kijkt me ernstig en bedachtzaam aan met grote vraagtekens in zijn oogjes: “Mevrouw, weet u wat “Gelukkig Nieuw Jaar” is? “ Ik moet even goed nadenken. Weet ik dat??? Van alles vliegt in noodvaart door mijn volwassen hoofd en hoor mezelf zeggen: “Misschien is dat wel het grote dinosaurissen spel spelen!”. Jochie huppelt verder en keert zich nog een keer om en vraagt me: Heb jij ook zo leuk op het oude jaar met al je broertjes en zusjes ‘Gelukkig Nieuw Jaar’ gespeeld?

Verbluft keek ik mijn leraar van die dag, verpakt in een kleine jongetjes vorm, na. Vanaf de dagen voor Kerst en na Nieuw jaar tot nu en volgde ik een aantal mensen en ons geitje, die het einde van hun leven onder ogen gingen zien en de stap maakten. Ergens diep in mezelf hoorde ik het antwoord: “Ja, dat heb ik.” Het waren niet zozeer mijn fysieke broer en zusjes, maar wel twee wezens op mijn levenspad. Ze vroegen om te kijken of een volgende stap een ‘Gelukkig Nieuw Jaar‘ stap zou kunnen zijn naar een dimensie, die zich voor Wezens met een goed functionerend lichaam niet zomaar opent. En naast hun en hun naasten te komen staan, terwijl ze hun persoonlijke dinosaurus tegen kwamen om zich toe te verhouden. We hebben gelachen en gehuild met elkaar, terug gekeken, herinnerd, losgelaten en zijn ieder ons weegs gegaan.

“Onbestendigheid is een bron van harmonie, als we er ons niet tegen verzetten hebben we vrede met de werkelijkheid” zegt de wijze tibetaan Pema Chodrön. Maar toch, het aangaan van de transformatie, die de onbestendigheid van een leven in luidt en die de eindigheid van een lichaam met zich meebrengt is misschien wel te vergelijken met het tegenkomen van die grote bekende en toch ook grootse onbekende dinosaurus. De fysieke dinosaurissen zijn gelukkig verdwenen van deze planeet voordat wij als mens onze intrede deden. Je zou ze toch maar zomaar om de bocht tegen komen als nietig mensje van een paar turven hoog of een stapel turven hoog (heet volwassen zijn). Brrr. Toch hoop ik, dat wanneer mijn tijd komt om de grote transformatie te maken ik me de vrolijke onschuldige gang van mijn ‘paar turven hoge leraar’ herinner, die vrolijk zingend zijn fysieke dinosaurissen spel van het nieuwe gelukkige jaar 2011 tegemoet huppelt, in vrede met de werkelijkheid van dat moment. Maar tot die tijd.. Er is ook zoiets als een almaar doorgaande verandering, waarbij we niet ons lijf per se hoeven te verliezen, maar wel illusies of ons geld op de beurs of die droombaan niet kregen of dat prachtige servies van oma valt aan scherven, ook dan wens ik mezelf en alle andere mensen veel goed met hun nieuwe ‘Gelukkig Nieuw jaar spel!’. Een nieuw jaar, een nieuw spel, kan elke dag beginnen! Dat wat haar tijd heeft geleefd kan met liefde en waardigheid opgeborgen in het rijk der herinneringen! Het spel van de toekomst roept om gecreëerd en gespeeld te worden.

Februari 2011